ویژگی های روانشناس خوب خارج از کشور

ویژگی های روانشناس خوب خارج از کشور

در واقع علم روانشناسی به رفتار انسان ها با محیط اطراف خود و تفاوت رفتارها می پردازد. هدف روانشناس ماهر بررسی وضعیت های انسان در مواجه شدن با موانعی که در زندگی وی پیش می آید. می توان گفت روانشناسی علم مطالعه رفتار و فرآیندهای ذهنی است. روانشناس خوب خارج از کشور به قسمت های مختلف رفتار و فرآیند های روانی می پردازد مانند:

شخصیت ،هوش ،احساس ،هیجان و انگیزه ،ترس،و…. امروزه به علت پیچیده شدن زندگی انسان نیاز به حضور این رشته بسیار زیاد شده است چونکه این رشته خیلی کاربردی است و تمام جنبه های زندگی انسان را در برمی گیرد.

همواره یکی از دغدغه های مراجعین برای مشاوره روانشناسی و مشاوره خانواده، یافتن مشاور روانشناس خوب است. یکی از اولین راه ها برای یافتن روانشناس خوب در خارج کشور این است که از افرادی که تجربه موفقی از درمان داشته اند پرسیده شود.

در این شرایط، افراد با توجه به نتیجه پایانی که دریافت کرده اند می توانند مشاوران رواشناس را پیشنهاد دهند. اما همیشه چنین تجربیاتی در اختیار افراد نیست. از طرفی اختلالات روانشناسی نیز انواع مختلفی دارند که ممکن است روانشناس پیشنهادی تخصص لازم برای برخی از اختلالات روانشناسی را نداشته باشد. پس روانشناس خوب خارج از کشور کیست و چه ویژگی هایی باید داشته باشد!

8 ویژگی مهم یک روانشناس خوب در خارج از کشور

در ادامه به راهنمای انتخاب یک روانشناس خوب می پردازیم. یک روانشناس باید از نظرهای گوناگون دارای ویژگی های مناسبی باشد تا بتوان مدال خوب بودن را بر گردن او بیاویزیم. به همین دلیل شاید بررسی یک روانشناس فقط از یک بعد، منجر به نتیجه مناسبی نشود. در اینجا به برخی از ویژگی های کلیدی یک روانشناس خوب می پردازیم:

1. علاقه زیاد به یادگیری و دارای دانش روز

یکی از ویژگی اولیه یک روانشناس خوب، به روز بودن دانش روانشناسان است. برای یک روانشناس تکیه بر دروس آموخته شده در دانشگاه یعنی مرگ. علم روانشناسی با سرعت زیادی در حال پیشرفت و تغییر است. به همین دلیل یک روانشناس خوب نباید به علم خود اکتفا کند و پیوسته باید به دنبال به روز شدن باشد.

 اساتید دانشگاه و اعضای هیئت علمی روانشناسی، به دلیل پژوهش و مطالعات مقالات به روز روانشناسی معمولاً از نظر علمی، دانش مناسبی دارند. به همین دلیل، این مشاوران معمولاً روش های مدرن و به روز را به کار می گیرند و می توانند در صورت دارا بودن ویژگی های زیر گزینه مناسبی برای مشاوره باشند.

2. دلسوز بودن و ابراز همدردی

یکی از ویژگی های روانشناسان متعهد، ابراز همدردی و همراهی کردن با درمانجو است. درمانجو باید احساس کند که مشاور مشکلات و شرایط او را درک می کند. در این صورت درمانجو خیلی بهتر می تواند مشکلات خود را با درمانگر به اشتراک بگذارد و در نتیجه زوایای اختلال روانشناسی بهتر مشخص می شود. یک روانشناس خوب باید دلسوزانه برای رفع مشکل درمانجو تلاش کند و گره از کار او بگشاید. زمانی که درمانجو دلسوزی مشاور را درک کند و حس کند که مشاور می خواهد به او کمک کند، بسیاری از فشارهای روحی او کاسته خواهد شد.

3. روابط اجتماعی قوی

یک روانشناس خوب باید بتواند سریع با مراجعان خود ارتباط برقرار کند تا درمانجو احساس راحتی کند. در این شرایط درمانجو سریع تر می تواند مشکلات خود را با او در میان بگذارد. زمانی که روانشناس دارای روابط اجتماعی قوی باشد، به سرعت می تواند جنبه های مختلف شرایط درمانجو را ارزیابی کند. یک روانشناس خوب باید بتواند در صورت نیاز با مراجع خود صمیمی شود و بتواند احساس اطمینان را در درمانجو ایجاد کند. روانشناسان دارای روابط اجتماعی قوی خیلی سریع تر می توانند این امر را محقق کنند.

نرخ خدمات برای مراجعین خارج از کشور به صورت ارزی محاسبه میگردد.

رزرو نوبت

4. شنونده خوب بودن

شاید بسیاری از افراد تصور کنند که یک روانشناس خوب باید دارای قدرت سخنوری بسیار خوبی باشد و با حرف های خود شنونده را تحت تاثیر قرار دهد و شرایط روانی درمانجو را تغییر دهد. به همین دلیل ممکن است تصور کنند که در یک دوره درمان روانشناسی اکثراً مشاوران صحبت می کنند. اما باید گفت که یک روانشناس خوب باید در وهله اول شنونده خوبی باشد.

یک روانشناس خوب باید به خوبی به حرف های مراجع خود گوش فرا دهد تا بتواند ابعاد مختلف اختلالات روانشناسی و مشکلات درمانجو را کشف کند. به عبارتی در پروسه درمان در گام نخست باید مشکل را به خوبی تشخیص داد که بتوان در ادامه آن را درمان کرد. به همین دلیل یک روانشناس خوب باید شنونده خوبی باشد. از طرفی در بسیاری از مواقع درمانجویان نیاز به همدمی، همراهی و گوش شنوا دارند و در نتیجه در این موارد مشاور خانواده و روانشناسی باید شنونده خوبی باشد.

بیشتر بخوانید :درمان افسردگی

5. رازداری

یکی از ویژگی های مهم و حیاتی برای یک روانشناس خوب امانتداری و رازداری اوست. هنگامی که یک درمانجو به مشاور خانواده و یا روانشناسی مراجعه می کند، بسیاری از مسائل شخصی و محرمانه خود را با روانشناس در میان می گذارید. به همین دلیل به خصوص در مشاوره خانواده نیاز است که روانشناس رازدار باشد و تحت هیچ شرایطی اطلاعات مراجع خود را در اختیار دیگران قرار ندهد.

همچنین یک روانشناس به دلیل تخصص و مهارت هایش از بسیاری از ویژگی های اخلاقی و رفتاری درمانجوی خود آگاهی می یابد. به همین دلیل یک روانشناس خوب باید امانتداری خود را در این موارد نیز به اثبات برساند.

بیشتر بخوانید : درمان وسواس ، روان درمانگر تحلیلی

6. رفتار و گفتار سنجیده

یکی از ویژگی های یک روانشناس خوب و متعهد این است که باید دارای اخلاق خوب و صبور باشد. به دلیل اقتضای شغل روانشناسان ممکن است برخی از مراجعان در برخی از مواقع رفتار مناسبی از خود نشان ندهند. در این جاست که یک روانشناس خوب با اخلاق حسنه و گفتار سنجیده، مراجع خود را آرام می کند و با رفتار و گفتار مناسب، راه صحیح را به درمانجو نشان می دهد.

7. عدم قضاوت و داوری

یک روانشناس خوب نباید مراجع خود را قضاوت و پیش داوری کند. در صورتی که درمانجو مورد قضاوت و پیش داوری قرار گیرد، ممکن است مشکل اصلی او دیده نشود. از طرفی اطمینان از مشاور سلب می شود. بالاخره هر انسانی در زندگی خود اشتباهاتی انجام می دهد و با یک اشتباه نباید کل شخصیت و هویت یک فرد را زیر سوال برد. درمانجو برای سرزنش شدن به مشاور روانشناس خوب در تهران و مشاور خانواده مراجعه نمی کند. بلکه برای حل مشکلات روانشناسی و یا مشکلات خانوادگی چون تعارضات زناشویی، مشاوره خیانت، مشاوره ازدواج و… به مشاور رجوع کرده است.

8. عدم تصمیم گیری برای درمانجو

باید توجه داشت که یک مشاور و روانشناس خوب نباید برای درمانجوی خود تصمیم گیری کند. بلکه مشاور باید موضوع را از جنبه های مختلف برای درمانجو روشن کند. یک روانشناس خوب در نهایت مراجع را به درون و ناخودآگاه خود ارجاع می دهد که با توجه به ویژگی های درونی و شرایط، درمانجو بتواند راه حلی مناسب اتخاذ کند. به این صورت درمانجو تصمیم نهایی را می گیرد. اخلاق حرفه ای روانشناسان هم بیان می کند که روانشناس نباید برای درمانجو تصمیم گیری کند، بلکه باید او را هدایت کند تا بتواند تصمیم مناسبی اتخاذ کند. 

« در آخر هم باید متذکر شد که روانشناس خوب باید به دنبال درمان باشد و نه درآمدزایی. »

بیشتر بخوانید : درمان وسواس

نکاتی که باید بدانید درباره دکتر روانشناس خوب خارج از کشور  

• فرد روان‌شناس حتماً باید پروانه سازمان نظام روان‌شناسی داشته باشد. اگر راجع به مجوز‌های لازم از آن‌ها سؤال کردید موظف هستند که به طور کامل به سؤال‌های شما پاسخ دهند.
• به احساسات خود در طی جلسه درمان دقت کنید. اگر احساس بدی دارید حتماً باید با درمانگر در میان بگذارید و درمانگر باید باتوجه‌به رویکردی که دارد برای شما این موضوع را حل کند.
• روان‌شناسان خوب و حرفه‌ای قبل از شروع کار تخصصی ابتدا خود به جلسات درمانی مراجعه کرده‌اند.
• چه روان‌شناس به شما معرفی شده باشد و چه از طریق جستجو کردن در فضای مجازی با او آشنا شده باشید حتماً راجع آن فرد حسابی تحقیق کنید و رزومة او را مطالعه کنید.
• به محتوای رزومه روان‌شناسان دقت کنید. بسیاری از روان‌شناسان غیرحرفه‌ای اطلاعات دروغین و باورنکردنی در رزومه خود می‌نویسند؛ بنابراین گول اسم دانشگاه‌های خارجی یا دوره‌های گذرانده شده در خارج از کشور را نخورید و راجع به صحت اطلاعات تحقیق کنید.

و در نهایت بدانید که هیچ‌کسی نمی‌تواند ادعا کند که بهترین روان‌شناس است. هر روان‌شناسی در زمینه خاصی تخصص دارد و یک روان‌شناس خوب مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و مهارت‌های مختلف را دارد. هیچ‌کس به‌صرف درس‌خواندن در دانشگاه خاصی نمی‌تواند روان‌شناس خوبی باشد. 

چطور می‌توان به مشاور در خارج کشور اعتماد کرد؟

قطعاً همه روان‌شناسانی که شما در اینترنت پیدا می‌کنید خود را به‌عنوان بهترین روان‌شناس خوب در خارج معرفی می‌کنند اما همان‌طور که اینترنت مسیر پیداکردن روان‌شناس خوب را راحت کرده است، به همان میزان بستری برای فعالیت افراد غیرحرفه‌ای هم فراهم کرده است. متأسفانه مراجعین زیادی قربانی افراد غیرحرفه‌ای می‌شوند و علاوه بر هدررفتن پول و زمانشان، سلامت روانشان هم آسیب بیشتری می‌بیند و مشکلاتشان بیشتر می‌شود. با نکاتی که در تیترهای بالایی گفته شد قطعا می توان از این آسیب جلوگیری کرد. 

چگونه روان شناس خوب خارج از کشور را برای خود پیدا کنم؟

• برای انتخاب بهترین دکتر روان‌شناس خارج از کشور، در ابتدا باید یک درک درست از مشکل خودمان داشته باشم و بعد روانشناسی که در حوزه مشکلات ما تجربه ئ تخصص دارد را انتخاب می کنیم. همچنین می توانیم با توجه به رزومه روانشناس و نظرات مراجعین یک روانشناس را ارزیابی کنیم.
• بعد از اینکه افراد با ویژگی‌های یک روان‌شناس کارآمد آشنا می‌شوند، یکی از دغدغه‌های آن‌ها پیداکردن روان‌شناس با چنین ویژگی‌هایی در شهری که زندگی می‌کنند است. این مسئله به‌خصوص در خارج کشور پررنگ‌تر است.

راه‌های مختلفی برای راهنمای انتخاب دکتر روانشناس خوب در خارج کشور وجود دارد. یکی از رایج‌ترین و قدیمی‌ترین راه‌ها پرس‌وجو از اطرافیان است. علاوه بر این با گسترش استفاده افراد از اینترنت و فضای مجازی روان‌شناسان در این فضاها هم فعالیت خود را افزایش داده‌اند و در بستر مجازی خود را معرفی می‌کنند؛ بنابراین اینترنت هم راه دیگری است که می‌توان از آن یک روان‌شناس خوب مرد یا زن پیدا کرد. 

کدام را انتخاب کنید؟! دکتر روانشناس زن خوب یا دکتر روانشناس خوب مرد در خارج کشور ؟ 

روان‌شناسان مرد بهتر هستند یا زن؟ هیچ قانونی وجود ندارد که بگوید شما باید به روان‌شناس مرد و یا زن مراجعه کنید. انتخاب جنسیت روان‌شناس یک انتخاب کاملاً شخصی است که به ارزش‌ها و باورهای شما برمی‌گردد. مهم این است که شما با روان‌شناس خود در یک جو حرفه‌ای احساس راحتی داشته باشید.

خدمات مشاوره روانشناسی خارج از کشور؛ مرکز مشاوره رهیاب

مرکز مشاوره تلفنی و حضوری رهیاب، تقریباً تمامی خدمات روانشناسی خارج کشور از قبیل مشاوره اعتیاد، مشاوره ازدواج، مشاوره کودک و نوجوان و درمان نوروفیدبک … انجام می‌پذیرد. با توجه به حوزه‌های مختلف روانشناسی، لیستی از هر یک از اختلالات یا بیماری‌های روانشناسی ارائه شده است که کاربران عزیز می‌توانند با کلیک بر روی هر یک از موارد ارائه شده در لیست، از شرح خدمات هر یک از حوزه‌ها مطلع گردند. برای برقراری ارتباط کافیست از طریق زیر با ما تماس بگیرید:

 

سؤال‌های متداول در خصوص روانشناس ماهر خارج از کشور

از خشم خود نترسید!

از نظر «وینیکات» متخصص معروف بریتانیایی در روانکاوی فردی خارج کشور، پرخاشگری از رحم مادر آغاز می‌شود که شامل همان فعالیت‌ها و رشد نوزاد است اما بعدها وقتی نوزاد به دنیا می‌آید و رشد می‌کند، نوع پرخاشگری‌اش هم تغییر می‌کند؛ مثلاً پستان مادر را گاز می‌گیرد یا با جیغ و فریاد، مادر و اطرافیان را متوجه خواسته خود می‌کند.

گویی انسان از همان بدو تولد غریزه پرخاشگری و خشونت را حتی نسبت به کسانی که دوست‌شان دارد، در خود پرورش می‌دهد: تجاوز به حقوق دیگران، حسادت، انتقام یا تلافی، تنفر، کینه و احساسات منفی دیگر. این احساسات اکثراً واضح هستند و شاید بتوان در بیشتر موارد آنها را در خود شناسایی کرد. اما گاهی خشونت چهره معصومانه و حق به جانب به خود می‌گیرد.

مثلاً در روابط زوج ممکن است یکی از آنها همیشه در راستای ارضای نیاز همسرش گام بردارد و از خواسته‌های خود چشم بپوشد، تلاش کند تا صمیمی و در دسترس باشد و انتظار داشته باشد دیگری دائماً از او قدردانی و تشکر کند و همواره به او توجه نماید. این افراد اصولاً خود را قربانی و بی‌گناه می‌بینند و طرف مقابل را قدرنشناس و بی‌رحم. آیا کسی که همیشه روی صندلی قربانی نشسته و به دیگران احساس گناه می‌دهد، پرخاشگر نیست؟ آیا او خشونت نمی‌ورزد؟ آیا کسی که دائماً از دیگران می‌خواهد فقط به او توجه کنند، آنها را عصبانی نمی‌کند؟

البته که دیگران را عصبانی می‌کند و سپس آن فرد مقابل برچسب «آدمی خشن» را به دوش می‌کشد و نمی‌داند با این برچسب چه کند؟ آنها همواره با القابی مانند بی مسئولیت بودن، بی خیال بودن، بی‌توجه بودن و غیره سرزنش می‌شوند. اگرچه فرصت مسئولیت داشتن را هم هرگز پیدا نمی‌کنند چون فردی که خود را قربانی جلوه می‌دهد به‌طور خودشیفته‌واری امکان مؤثر بودن را از طرف مقابل سلب می‌نماید.

آنها به بهای ضعیف، ستم‌دیده، افسرده، قابل ترحم و درمانده بودن خود، دیگری را خشن و بی‌توجه جلوه می‌دهند و پرخاشگر بودن و خشم زیرین خود را از این طریق انکار می‌کنند. از کودکی به ما یاد می‌دهند که نباید از کسی متنفر یا عصبانی باشیم. باید با دیگران مهربان باشیم و خشم خود را بروز ندهیم و نمی‌توان همزمان از کسی عصبانی بود و او را دوست داشت. به‌طور مثال پدر مادرها و اغلب مادران وقتی رفتار نامناسبی از فرزندشان سر می‌زند، به جای آنکه بگویند «رفتارت خوب نیست» یا توضیح بدهند «چه رفتار بهتری می‌توانستی داشته باشی»، به او می‌گویند «دوستت ندارم چون رفتارت خوب نیست» یا «تو آدم بدی هستی چون رفتار بدی از تو سر زده است» و کل شخصیت فرزند را به خاطر یک اشتباه زیر سؤال می‌برند. اما درواقع عشق و نفرت در میان دوستان و اعضای خانواده همواره با هم حضور دارند.

وینیکات حتی از خشم مادران نسبت به نوزادان خود به‌عنوان یک پدیده عادی می‌گوید. به این معنی که همه ما به‌طور طبیعی یک بخش ناخوشایندی داریم و می‌خواهیم آن را نبینیم؛ گویی از دیدن خشم، تنفر و عصبانیت خودمان نسبت به دیگران می‌ترسیم و وحشت می‌کنیم. اما اگر وقتی از همسرمان، فرزندمان، دوستمان و نزدیکان دیگر عصبانی هستیم با آنها درمیان نگذاریم، خشمی که تجربه می‌کنیم از بین نمی‌رود بلکه لباس مبدل می‌پوشد و از راه‌های دیگر ابراز می‌شود. در این شرایط معمولاً دو نوع واکنش رخ می‌دهد:

«سرکوب» می‌گردد یا تبدیل به «واکنش» می‌شود. وقتی خشم خود را سرکوب می‌کنیم در واقع احساس‌مان را از تصویر واقعی جدا می‌کنیم مانند وقتی که می‌گوییم «از اینکه همسرم به من اهمیت نمی‌دهد، ناراحت نیستم» یا «من خودم را برایش می‌کُشم ولی او به من اهمیت نمی‌دهد». وقتی احساس واقعی سرکوب می‌شود، افسردگی، بی‌رحمی، گفتگوی کنایه‌آمیز، سردی روابط، بیماری‌های روان‌تنی و غیره جای آن را می‌گیرد و رابطه نیز، پویایی و طراوت خود را از دست می‌دهد.

گاهی نیز افراد به‌جای بیان احساسات منفی و ناخوشایندشان نسبت به دیگران واکنش نشان می‌دهند. اغلب خشم خود را انکار می‌کنند و نمی‌توانند درباره آن حرف بزنند، درعوض به طرف مقابل آگاهانه یا ناآگاهانه در حیطه‌های مختلفی مثل روابط عاطفی، جنسی، کلامی، فیزیکی و اقتصادی آسیب می‌زنند درحالی‌که او را دوست دارند.

این روش‌ها ناسالم هستند اما دفاع‌هایی‌اند که فرد خشمگین برای محافظت از خودش در برابر خشم و ترس از ابراز آن، به‌طور ناخودآگاه برای خودش می‌سازد تا متلاشی نشود. اما اگر تمرین کنیم تا از احساس عصبانیت خودمان نسبت به دیگران آگاه شویم و درباره‌اش با آن فرد صحبت کنیم، می‌توانیم رابطه عمیق‌تر و شفاف‌تری به‌وجود بیاوریم که در سایه آن، هم خودمان و هم فرد مقابل احساس امنیت بیشتری تجربه کند و کمتر در موقعیت بدبینانه، منفعل و پرخاشگر قرار بگیرد. کلامی کردن احساسات، مانع بروز رفتارهای تکانشی و دفاع‌های آسیب‌رسان به خود و دیگری می‌شود. از سویی، دیگری نیز از احساسات و دغدغه‌های شما با خبر می‌شود و به مرور توانایی بیشتری برای ابراز و دریافت عشق و محبت و همدلی و تشکیل یک رابطه صمیمی پیدا خواهید کرد. روند رابطه شما نیز در بستر یک فضای پویا و لذتبخش رشد می‌کند.

از همین الان تلاش کنید به جای رفتارهای پرخاشگرانه، طعنه زدن، توهین کردن، مسخره کردن، غر زدن، برچسب زدن، قضاوت کردن یا رفتارهای منفعلانه دیگر، احساس واقعی خود را به‌طور شفاف بیان کنید و به کلام در بیاورید. اگرچه ممکن است در آغاز کار آسانی نباشد، اما جرأت به خرج دهید و آثارش را ببینید و از یک رابطه صمیمی‌تر، غنی‌تر و حمایت‌گرانه‌تر لذت ببرید.